ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ UAEျမိဳ.ေတာ္မွ ေၾကာင္ေလးမ်ား

၂၀၁၁ ခုႏွစ္ရဲ့ အေစာပိုင္း၊ ခ်စ္သူနဲ့ ကြျဲပီး မိသားစုရဲ့ အေ၀း အလုပ္သစ္ ေနရာသစ္မွာ ကိုယ္ပိုင္အခန္းအသစ္ေလးနဲ့ အထီးက်န္စြာေနေနခဲ့ရခ်ိန္မွာ သူမက ပထမဦးဆံုးေသာ အေဖာ္ေလးေပါ့..

ဗိုက္ဆာတဲ့အခ်ိန္ တံခါး၀မွာ လာေစာင့္ျပီး၊ စိတ္မထင္ရင္မထင္သလိုလဲ ထကိုက္တတ္တယ္..

လမ္းေပၚမွာ ေပ်ာ္တတ္ျပီး၊ ညသ္ပတ္ေနတဲ့ ေျခလက္ေတြနဲ့ အိပ္ယာေပၚ တတ္အိပ္တဲ့ ေကာင္မေလးဆိုးဆိုးေလးေပါ့... ခုေတာ့လဲ အျပင္မွာေတြ.တာေတာင္ ကၽြန္ေတာ့္ကို အဖတ္မလုပ္ေတာ့ျပန္ဘူး...

ေဂ်ာက္ဂ်က္ဆိုတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ဘ၀ရဲ့ မင္းသားေလးေပါ့..

ဒီဘေလာ့ေလးမွာ စာဖတ္မိတ္ေဆြေတြ တိုးေအာင္လုပ္ေပးခဲ့တဲ့ ခပ္ဆိုးဆိုးခ်စ္စရာေကာင္ေလး ဆိုလဲ မမွားပါဘူး... သူေလးေၾကာင့္ ခ်စ္စရာ အစ္မေတြ အစ္ကိုေတြနဲ့ ခင္ခဲ့ရတယ္...

ကၽြန္ေတာ့္လက္ထဲကို ေပတိေပစုတ္နဲ့ ေရာက္လာခဲ့ျပီး၊ ၾကီးျပင္းလာေတာ့ လမ္းေပၚကို ေပတိေပစုတ္ဘ၀ေလးနဲ့ ထြက္ေျပးသြားတယ္... အခ်စ္ဆံုးေၾကာင္ကိုေျပာပါဆိုရင္ သူေလးဘဲျဖစ္မွာ ေသခ်ာပါတယ္... ခ်စ္စရာ ေသးေသးေလးဘ၀ကေန ကၽြန္ေတာ္နဲ့တူတူညစဥ္ တစ္အိပ္ယာထဲမွာ တူတူအိပ္ျပီး ေက်ာ္ျဖတ္ခဲ့ရတဲ့ေန့ေတြက ႏွစ္တစ္ခုရဲ့ တစ္၀က္စာေလာက္ေတာ့ ရွိခဲ့တာဘဲေလ...

အဲဒီေကာင္မေလးေပါ့.. ကၽြန္ေတာ့္ ေဂ်ာက္ဂ်က္ေလးကို လာလုသြားတာ... ေနာက္ဆံုးေတာ့ သူေလးက အိမ္ေပၚေရာက္ျပီး ေဂ်ာက္ေလးက အိမ္ကုိ စြန္.ခြာသြားတယ္...

ဘယ္လိုေမ့ပစ္ရမလဲ.. ဒီေလာက္ခ်စ္စရာေကာင္းတဲ့ ကေလးေလးေတြ ကၽြန္ေတာ့္အခန္းက်ဥ္းေလးထဲမွာ ေမြးခဲ့တယ္... ၾကီးျပင္းလာၾကတယ္.. ေဆာ့ၾကတယ္.. ဆိုးၾကတယ္.. ဆူၾကတယ္..

နာမည္ေတြေပးျပီး သူတို.ေလးေတြကို ေန့စဥ္မွတ္တမ္းဓာတ္ပံုေတြရိုက္ျပီး ရူးခဲ့တယ္..

သူတို.အတြက္လိုအပ္တဲ့ အာဟာရေတြ၊ အားေဆးေတြ၀ယ္တယ္.. သားသမီးအရင္းေတြလိုခ်စ္ခဲ့ျပီးမွ စြန္.ပစ္ခဲ့ရတယ္... ဘယ္ေတာ့မွ မေမ့ပါဘူး ... ခုေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ကေလးေတြ ဘယ္ေရာက္ေနျပီလဲ.. ဘာေတြလုပ္ေနၾကလဲ.. ဘယ္အရြယ္ေရာက္ေနျပီလဲ... ဘာမွ မေတြးခ်င္ေတာ့ဘူး... ၾကိဳးစားျပီးေမ့ထားတယ္.. ဘာဘဲျဖစ္ျဖစ္ အရမ္းသတိရတယ္...